BENDEKİ SEN (şiir)

BENDEKi SEN

Vakitsiz vakitlerin birinde,

Sana rastladım hayal bahçelerinde…

Güler yüzlü, hayat dolu ve kırmızı tokalı,

....

Sevecen, gizemli, işini bilen, akıllı…

Kraliçeler arasında bir külkedisi;

Balkabağından arabası yok belki ama,

Umutları var keşfedilmemiş!

Üzerine tebessümden bir kıyafet giymiş,

“Dünya” dediğimiz baloya gelmiş,

Ve malum on ikiye kadar durabilirmiş!

…

Bir tarafta hayat onu beklerken,

Şimdi bir de nameler onu bekler olmuş…

Kalemlere kağıt dansında eşlik ederken,

Kifayetli kelimeleri ardı ardına dizer olmuş…

İşte bu masalda bahsedilen Külkedisisin sen!

…

Sen aslında gece yarısına kadar kalabilen,

Sonra yüreğimde kaybolansın usul usul.

Sen aslında gece yarısında sonra da yaşabilen,

Bir baharsın, bir umutsun, bir dost, bir İstanbul!

…

Biliyorum bir gün sen gidiş havasını solurken,

Ardından bir parça İstanbul bırakacaksın…

Ve ben sende, bir gece sükûneti olurken,

Sen bende, bir “Üsküdar melodisi” kalacaksın…

…

Sen giderken gözlerimde, aldı da bir yağmur,

Katibemin namesi uzun, kağıdı 1. Hamur…

Osman Said DEMİRYILMAZ