BiR GARiP TÜRKÜ (şiir)

BiR GARiP TÜRKÜ

Gökyüzü alev alev yanıyor sanki,

Bir ateş parçası düşmüş bulutların can evine,

İstanbul,

Akşamın kızıllığında bir gelin gibi süsülüyor,

Nazlı nazlı bekliyor doğacak bir Pazar sabahını…

....

Varoş sokaklarında akşam karanlığı erken düşer,

Aydınlığı pek yaşayamaz gecekondular,

Pırıl pırıl güneşin altında bile,

Yanar, sönmez dost lambalar…

…

Sultanahmet hep o ihtişamıyla bekler,

Asırlardır yalnız sanki yerinde…

Çok ziyaretçiler ağırlamış olsa da,

Eskinin hasretini taşır içinde…

…

Köprü altında çocuklarıyla,

Şaraba müptelaları ve yaşlı aşıklarıyla Sarayburnu!

Hep dalgaların esiri…

Azgın dalgalar yaralı bir boğa gibi,

Yakamozu gördükçe hiddetlenir…

…

Hey gidi Kumkapı, seni büyüttüğüm yer!

Toprağının zerresinde babamın alın teri.

Köşedeki çeşmede,

Annemin çamaşırlarının deterjan kokusu.

Musluğunda dudak izlerim.

…

Ya Galata Köprüsü,

Birlikte seyrettik denizin mavisini,

Simit attık mutluluğumuzu paylaşan martılara…

Az kahrımı çekmedin, yüreğimde gizli sevdam!

Senden arta kalan bir o var şimdi, bir de martılar!

…

Son moda kıyafetlerle Mahmut Paşa!

Kadınların içine düştüğü vitrinleriyle Kapalı Çarşı,

Mis gibi kahve kokan, Mısır Çarşısı…

Az mı kavgaya neden oldunuz?

Anam hep o altın bilezikten,

Son çıkan kışlık pardesüden isterdi…

Babam şöyle bir tövbe estağfirullah çeker,

Dudağını ısırırdı.

Almak istedi hep ama alamazdı.

Bir tek ben anlardım onu…

Annem başlayınca komşunun aldıklarını anlatmaya,

Dayanamazdı babam,

Gönlüm zengin de benim cebimde yok derdi sadece…

Bir tokatta biterdi bu konuşmaların sonu;

Al al olurdu anamın güneşte kavrulmuş teni…

Ağlardı, yediği tokattan mı?

Yoksa yaşayamadığı hayattan mı?

Hiç bulamadım bu sorunun cevabını…

…

Ah be İstanbul!

Beni yoğurdun fakirlikte,

Nasılda çalı satıyorsun dışarıdan sen sevenlere…

Akşamdan kalmışlarınla, bozacılarınla,

Denizde hiç gidemediğim balık restoranlarınla,

Arkada bir İstanbul siluleti, Boğaz köprüsü…

Süleymaniyesi,

Eyüp’te, Piyerloti’de bir bakış,

Bir umut, bir yaşanmamışlık olarak kaldın bende,

Ah be İstanbul,

Yaşamak zor sende,

Ama seni sevmek kolay…

İnan ki kolay İstanbul!

Sen benim için hep,

Bir Garip Türküsün, İstanbul!

Osman Said DEMİRYILMAZ