GECENİN MİSAFİRİ (Şiir)

GECENiN MiSAFiRi

Yağmurlu bir gece, usulca çalındı kapım,

O vardı karşımda, hâla rüyadayım sandım,

Saçları uzun ve siyahtı, çok ıslanmıştı,

İçeriye girdi, ben de bir havlu uzattım…

Gözlerime baktı, ama gece gibi suskun!

Ellerini tuttum, en soğuk hali soğuğun,

“Adım Ebru!” dedi, kulağıma fısıldar gibi,

“Az sonra giderim, yeter ki şu yağmur dursun!”

“Ellerin buz gibi, gözlerinse epey yorgun,

Geceni yarısı… Sen nereye gidiyorsun?”

Dedim ve sessizce onun yanından ayrıldım…

İşte böyle oldu başlangıcı benle onun!

Ertesi sabahtı… Odasında bulamadım,

Bir ara her şeyin hayal olduğunu sandım,

Islak havlusunu bulunca onun yerinde,

Anladım ki onu daha çok arayacağım…

Osman Said DEMİRYILMAZ